Het gevoel van verdwaald zijn in je eigen leven. En terwijl ik het neerzet kan ik het gevoel al niet meer voelen. Ik stop mijzelf soms in situaties waarin ik de hele dag niks doe(denk ik), maar eigenlijk heel veel. Ik probeer dan te begrijpen of te ervaren wat 'leven' inhoudt. Wat het betekent om een mens op deze aarde te zijn. Ik heb dan een stem in mij die aangeeft:
“Sta op Anouk en ga lekker genieten, jij bent toch altijd blij en vrolijk? Nou dan hoef je niet zo moeilijk te denken en gewoon te genieten van jouw stroom in het leven.”
Als dat de situatie zou zijn geweest dan zou ik dit stuk niet schrijven. De realiteit is anders. Wat de realiteit precies is weet ik niet, maar het is niet altijd 'lang leven de lol'. Ik ben er wel van overtuigd dat je als mens ook de keerzijde van plezierig dient te ervaren om plezier te ervaren. Simpelweg, omdat het anders niet kan bestaan. Dit is eigenlijk met alles en doelt wat mij betreft op het Yin en Yang principe. Waarbij er een enorme dualiteit bestaat tussen wie wij als mens werkelijk zijn en wie we ‘denken’ te zijn. Deze twee werelden liggen heel ver uit elkaar; volledig verdwaald, levend naast elkaar. Denk bijvoorbeeld aan de stem die tegen mij zegt: ‘Anouk waarom ben je aan het schrijven? Je moet geld verdienen, je schrijft helemaal nooit en waar ga je het plaatsen?’ Hier komt erkenning om de hoek kijken van mijn 'ego' mens. Ik wil erkend worden nuttig te zijn hier op aarde, ik wil erkent worden als wijs. En daar zit dan weer het struikelblok dat ik het dan online moet plaatsen op sociale kanalen, maar ik dan weer die andere stem hoor dat Social Media afleiding en de poort is naar nog meer verdwalen in het leven… op zo een moment ben ik zelf verdwaald.
Elk mens, jij dus, iedereen, heeft een heel puur stukje ‘bewust-zijn’ in zich. Dit ‘zijn’ is onbegrensd, onaanraakbaar en laat zich zeker niet meeslepen door emoties. Het is de achtergrond van alles wat en wie jij bent, denkt of doet. Het is de bron van je eigen vrijheid. Het is waar je geen ongeluk zal ervaren maar ook niet staat te juichen van blijdschap. Het is de bron waarom jij kan ervaren dat je bestaat.
Men streeft ernaar bewust te verbinden met deze bron, zodat men minder lijdt en meer vrijheid ervaart. Vrijheid in de mens wat automatisch een invloed zal hebben op de vrijheid hier op aarde. Maar kunnen we leven vanuit deze bron of hebben we de continue duale stroom van emoties nodig om mens te zijn? Met de continue duale stroom van emoties bedoel ik: geluk versus depressie, liefde versus boosheid, sexuele afkeer versus lust. Of is dat alles een opgemaakt tournee waarin wij als mensen ons begeven en consumeren om ervoor te zorgen dat we steeds meer ervaren van de ‘leuke’ kanten van deze duale stroom en minder van de niet ‘leuke’? Als we deze duale emotie stroom dan weer de leiding geven, zijn we dan niet weer aan het verdwalen en moet je weer opnieuw zoeken naar je innerlijk Guru? Je innerlijk bewust zijn? Om vanuit dat stukje pure ‘bewust-zijn’ je pad weer te vinden zonder te verdwalen. Hierin bestaat er geen ‘streven naar’ of ‘liefhebben van’ – dit stukje bewust zijn is ‘niets’. Het niets van ons bestaan. En ik kan begrijpen dat je mij nu kwijtraakt in deze tekst en denkt: waar gaat dit heen. Op het moment dat je kan verbinden met dat stukje in jou waar tijd niet bestaat, waar emoties geen inhoudt kennen, waar gedachtes komen en gaan en niet blijven hangen; dan is er niets en kom je tot de conclusie: ik ben niets.
Dit noem ik voor nu de absoluutheid van het leven, waardoor ‘relatief’ kan bestaan. Zonder relatief, is de absoluutheid er altijd.. of toch niet? Is dit dan weer het Yin-Yang principe of raak ik weer verdwaald in de web van gedachtes die ik als Mens ervaar.
Wordt vervolgd.
Comments