Afgeleid door het hart
Van links naar rechts geslingerd
Geen tijd om te focussen
Het gevoel overheerst
Het is de liefde die mij beheerst
Als de man weer uit de deur stapt bij mijn buurvrouw, ik mijzelf net aan de ketting heb gelegd bij een heerlijke vent en al mijn vrienden & familie blij voor mij zijn, bedenk ik mij:
Waarom bestaan wij als mens?
Bestaan we niet gewoon simpel weg om vreselijk verliefd te worden? Om de liefde te voelen, te ervaren en te beminnen voor alles en iedereen? Verliefd op elkaar, verliefd op het leven en verliefd op de wereld? Het leven ervaren als een continue high. En als je dan even weer ervaart wat de pijn ook van het leven is direct weer beseft hoe gelukkig je bent. Kan dat en is dat de purpose van het zijn?
Wat is de reden dat je mag zeggen hierop het antwoord te weten. Wanneer kan je hier over praten vanuit een pure bron? Is dat wanneer je het zelf ervaart of andere mensen het ziet ervare
n. Laat ik terug vallen op de vraag die net bij mij naar boven kwam; is het leven zo neergezet om onszelf te onderhouden, zodat we van anderen en alles kunnen houden. Dat ik het gevoel heb dat mijn hart uit elkaar spat terwijl ik met hem ben.. bevestig dat niet simpel weg dat het bestaat.. dat de liefde in de mens bestaat? Ik voel het, het is niet iets wat ontstaan is in hem en dus gevoeld wordt door mij. Is de andere persoon de oorzaak of zit de oorzaak in mij? Is het mijn zijn wat zich openstelt om dit te kunnen voelen of is het de aanwezigheid van de ander die maakt dat ik mij zo voel. En als het dan gebeurt en je het gevoel hebt dat al het andere relatief is.. en dat je gewoon met hem samen wil zijn, elke dag.. dat als je niet samen bent dat je verdwaald raakt in woorden en gedachten. Dansend door je hoofd, omdat hij nu niet hier is en daarom ben je een beetje verdwaald.. vertelt ons dit niet gewoon dat we hier zijn om geliefd te voelen, verbonden met de medemens. Dat het n
iet voldoende is om dit te halen uit vrienden of familie, maar dat het gaat om een persoon die jou wakker schudt in de liefde door het te laten stromen door elke vezel van je lichaam. Als ik dit zo opschrijf dan lijkt het net alsof de oorzaak ligt bij de persoonlijke aanwezigheid van de ander. Dat hij of zij de reden is dat je verliefd kan voelen.. het gekke hierin is dat ik heb mogen ervaren dat dit niet maar 1 persoon in het leven is maar dat er meerdere mensen zijn die je dit kunnen geven. De een wat meer dan de ander… op de een ben je meer verliefd dan de ander en kan je wel of niet van iemand gaan houden. Sowieso de vraag is leuk om te stellen of dat je verliefd bent eerst en dan van iemand houdt of andersom? En als je dan verliefd bent houdt je dan ook niet al meteen van iemand? Ook in dit geval bedenk ik mij dat als de een je meer verliefd kan laten voelen dan de ander dat de oorzaak van liefde hoofdzakelijk in de persoon ligt die zich ten toneel doet in jouw leven… maar dan komt bij mij wel direct de opmerking: als je zelf super in de put zit dan zal je ten allen tijden niet open kunnen staan voor de volledige liefde van de ander.. dus nu wordt een beetje een kip en het ei verhaal. Wellicht is er een volgorde.. dat we eerst met onszelf in een bepa
alde balans moeten zijn om een ander persoon te kunnen ontvangen in het leven.. dat als we weten
wie we zijn en wat we willen, we ook kunnen voelen wat voor iemand daar goed bij past. En als die persoon zich dan aandoet kan de verliefdheid beginnen. En dat je op basis van jouw zijn, waar je voor staat ook bepaalt hoe leuk je iemand vindt. Het gaat daarom misschien wel om een wisselwerking tussen de persoon en zijn of haar karakter versus wat jij als mens bent of naja,, wie je bent en waar je voor staat. En dat als op dat potje het dekseltje past alles gaat
stromen en het leven
opeens helemaal VOLLEDIG lijkt.. is dat dan liefde? Content en volledig voelen in het leven wat je hebt omdat die persoon er is? Een ding kunnen we denk ik dan wel concluderen.. dat we als mens in ieder geval verbonden willen zijn. Ondanks dat verbondenheid leidt tot verdriet, pijn en andere nare emoties.. maar zonder die verbondenheid voelen we de pijn niet en zonder de pijn voel je de liefde niet.. en uiteindelijk leven we continue in een continuüm van emoties en verbondenheden met de medemens.. ik kan niet wachten tot de toekomst met deze vent.. maar nu ben ik open, naar mij zelf en deze prachtige vent en weet ik dat het nu klopt. Morgen is weer morgen en dan kijken we dan weer. Wat is het leven heerlijk als je verliefd bent.
Kommentare